Pytania do lekarza stomatologa Natalii Kalisz
Odpowiedź:
Średnio między 6. a 8. rokiem życia, jednak należy wziąć pod uwagę indywidualny rozwój dziecka.
Odpowiedź:
Przykład idzie z góry — jeżeli dziecko obserwuje, jak rodzice sami dbają o uzębienie, rytuał mycia zębów staje się naturalną czynnością i potrzebą wpisaną w rytm dnia. Dobrze gdy dziecko towarzyszy nam podczas szczotkowania, obserwuje nas. Dodatkową pomocą mogą być tak zwane edukacyjne pasty do mycia zębów lub pastylki wybarwiające płytkę nazębną – miejsca, które wymagają doczyszczenia zostają kolorystycznie uwidocznione. Zmiana rodzaju szczoteczki również staje się atrakcją dla dziecka. Można wspomóc się także książeczkami i filmami edukacyjnymi w formie bajek, w których ulubieni bohaterowie „myją ząbki”.
Odpowiedź
Na rynku mamy całą gamę szczoteczek zarówno manualnych, czyli tradycyjnych jak i elektrycznych dostosowanych do danej grupy wiekowej. Lepszą skuteczność mycia wykazują szczoteczki elektryczne, ale należy pamiętać, że sama szczoteczka nie jest gwarantem sukcesu. Kluczową rolę odgrywa częstotliwość, czas szczotkowania, dobrze dobrana pasta do zębów oraz przede wszystkim jakość mycia. Co to znaczy jakość mycia? Małe dzieci szczotkowanie zębów mogą traktować jako zabawę, ćwiczy to również ich zdolności manualne, ale po każdym „samodzielnym” umyciu obowiązkiem rodzica jest doczyszczenie dziecku zębów. Jakość mycia zębów u starszych dzieci powinna być sprawdzana nawet do 8.-10. roku życia.
Odpowiedź:
Ważną rolę w tej sytuacji odgrywa dla nas współpraca z rodzicem. To po stronie rodzica spoczywa rozmowa i uświadamianie dziecka, że wizyty u dentysty są konieczne dla zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia. Pomocne bywa współtowarzyszenie dziecka na wizycie rodzica bądź rodzeństwa, obserwacja. Ponownie nawiązuję do wizyt adaptacyjnych, które przyzwyczajają dziecko do środowiska, ludzi i narzędzi oraz do książeczek i bajek tematycznych związanych z leczeniem zębów, na rynku są również dostępne zabawki w rodzaju „zestaw małego dentysty”.
Odpowiedź:
Najważniejsza jest dla nas adaptacja dziecka, poznanie indywidualnych potrzeb małego pacjenta oraz zyskanie jego zaufania. Oprócz dobrej komunikacji z dzieckiem kluczowa jest rozmowa z rodzicem, poznanie dotychczasowych preferencji dietetycznych i higienicznych, wdrażanie prawidłowych nawyków i przede wszystkim profilaktyka — lepiej zapobiegać niż leczyć. W sytuacji nagłego bólu dziecko jest narażone na niepotrzebny stres — dlatego tak ważne są wizyty adaptacyjne oraz regularne kontrole.