Pacjentka lat 55 o bardzo regularnych rysach twarzy – nieliczne pojedyncze braki zębowe – zachowane zęby zniszczone próchnicą
Ocena profilu twarzy – w ocenie estetycznej górna i dolna warga mieszcząca się w granicach normy
Diagnostyka radiologiczna – ortopantomogram wskazuje zęby nierokujące do usunięcia i liczne wypełnienia do wymiany
Brakujący siekacz centralny i kieł po stronie prawej – pojedyncze braki zębowe w przednim odcinku powodują dysharmonię i złe samopoczucie
Powierzchnie okluzyjne górnego łuku zębowego – zęby szczęki przygotowane zachowawczo do dobudowy implanto-protetycznej
Status dolnego łuku zębowego – mierny stopień zaniku dziąsła- nieliczne wypełnienia przyszyjkowe i okluzyjne
Zęby dolne powierzchnie okluzyjne – brak drugiego przedtrzonowca po stronie prawej – wady zębowe – rotacje i inklinacje
Odwzorowanie pozycji implantu – określenie pozycji implantu na modelu gipsowym odzwierciedlającym zakres wyrostka
Szablon implantologiczny na zębach szczęki – wyznaczenie właściwej pozycji dla implantów poprzez termoplastyczny nawigator
Pierwszy etap zabiegu implantologicznego – kształt cięcia błony śluzowej – przesunięty do podniebienia – zapewniający dostęp do kości
Mapowanie kości – diagnostyka grubości błony śluzowej przy użyciu instrumentu endodontycznego
Mapowanie kości – diagnostyka grubości błony śluzowej przy użyciu instrumentu endodontycznego
Szablon implantologiczny oparty na zębach – tuleje metalowe służące do wprowadzenia pierwszego wiertła pilotowego
Szablon implantologiczny oparty na zębach – tuleje metalowe służące do wprowadzenia pierwszego wiertła pilotowego
Proces implantacji – pierwsze wiertło pilotowe Lindemana pozwala ocenić gęstość kości i wyznaczyć pozycję implantu
Ustalenie pozycji implantu – wiertło Lindemana wyznacza nachylenie i oś długą dla wprowadzanego implantu
Sondowanie kości – kalibrowany marker pozwala na obliczenie gęstości pierwszego nawiertu
Zagęszczanie kości techniką osteotomową – korzyści płynące z użycia osteotomu to bezpieczeństwo i poprawa gęstości kości
Procedura zachowania równoległości – w odniesieniu do osteotomu pierwszy nawiert dla drugiego implantu wykonywany jest paralelnie
Osteotomy symultanicznie wprowadzone do łoży implantów – dbałość o równoległość implantów względem osi własnych i zębów sąsiednich
Ocena pozycji implantów w wymiarze strzałkowym – piny do oceny równoległości wprowadzone do łoży implantów – widok okluzyjny
Opracowanie osteotomem kształtu łoża implantu – wyznaczone linie na instrumencie pozwalają ocenić głębokość preparacji łoża implantu
Wprowadzenie implantu do łoża – implant Ankylos wprowadzany ręcznie przy użyciu raczety
Wprowadzanie implantu w pozycji kła – ręczne wprowadzanie implantu daje możliwość kontroli torku i regulowania tempa implantacji
Implanty in situ – widok okluzyjny wprowadzonych wszczepów 1 mm podwyrostkowo
Miniśruby chirurgiczne wprowadzone do implantów – miniśruby zapewniają łatwiejszą identyfikację miejsca wszczepu przy ekspozycji
Zamknięcie rany – finisz implantacji – zbliżenie brzegów rany i zaszycie szwami węzełkowymi
Pozabiegowa kontrola radiologiczna – ocena pozycji wprowadzonych wszczepów i kontrola po leczeniu endodontycznym
Obraz kliniczny przed ekspozycją implantu – wyrostek zębodołowy 3 miesiące po implantacji przygotowany do odsłonięcia implantu
Ekspozycja implantów – wykręcenie śrub zakrywkowych w celu wprowadzenia śrub gojących
Ekspozycja implantów – wykręcenie śrub zakrywkowych w celu wprowadzenia śrub gojących
Śruby gojące typu slim in situ – progresywne kształtowanie dziąsła – I etap – wąski profil wyłaniania poprzez slim former
Ustalenie zgryzu nawykowego pacjentki – wosk aluminiowy służący do przeniesienia zgryzu do laboratorium protetycznego
Filary protetyczne przygotowane do pobrania wycisku – transfery wyciskowe typu „bałwanek” przykręcone do implantów – zęby po redukcji dziąsła
Transfery wyciskowe – widok z przodu – przenośniki typu „bałwanek” dedykowane pojedynczym implantom
Ostateczne tytanowe filary protetyczne in situ – ofrezowane i przygotowane laboratoryjnie łączniki wprowadzone do implantów
Żywiczne klucze nawigujące łączniki implantów – pozycja bezindeksowych łączników wyznaczana przez precyzyjne klucze z żywicy
Twardy stent w celu ustalenia okluzji – pozycja żuchwy względem szczęki definiowana w oparciu o sztywny żywiczny wzornik
Struktury cerkonu na zębach własnych i łącznikach – strefy boczne odbudowane mostami na zębach własnych – pojedyncze braki implantami
Struktury cerkonowe od przodu – nieznaczne tatuowanie dziąsła poprzez tytanowe łączniki
Przeciwstawny łuk zębowy
Mosty na zębach własnych i korony na implantach – ceramiczne uzupełnienia braków wprowadzone na filary – widok okluzyjny
Kontrola radiologiczna – ocena szczelności uzupełnień protetycznych i profilu wyłaniania
Ostateczna praca protetyczna w ustach pacjentki – korony na implantach – mosty w strefach bocznych – licówka na dwójce górnej prawej
Uśmiech pacjentki przed leczeniem
Bezcenny uśmiech pacjentki
