Zabiegi fizykoterapeutyczne w stomatologii
Zabiegi fizykoterapeutyczne to zabiegi fizyczne stosowane w stomatologii w celach leczniczych, które wywierają pozytywny wpływ na organizm.
Cele fizykoterapii w stomatologii to łagodzenie i usuwanie bólu. W stomatologii zabiegi fizykoterapeutyczne pomagają w leczeniu: uszkodzenia nerwu, obrzęku, bólu, suchego zębodołu, krwiaku policzka.
Porażenie nerwu zębodołowego dolnego powoduje zaburzenie czucia w obrębie wargi dolnej. Naraża to chorego na stałą traumatyzację powierzchni języka i wargi w wyniku ich przygryzania lub poparzenia. Standardowe postępowanie po uszkodzeniu nerwu polega na podaniu leków przeciwobrzękowych w przypadku krwiaka lub witaminy grupy B. Działanie tej ostatniej jest niepewne, a okres samoistnej regeneracji nerwu trwa co najmniej sześć miesięcy. Pomocne w przyspieszeniu tych procesów mogą stać się zabiegi z zakresu fizjoterapii. W trakcie badań o charakterze eksperymentalnym badano działanie pola magnetycznego na układ nerwowy. Klinicznie wykazano skuteczność wykorzystania magnetostymulacji. Podjęto próbę wykorzystania zmiennego pola magnetycznego z jonowym rezonansem cyklotronowym w regeneracji nerwu językowego u pacjentów po zabiegach chirurgicznych w jamie ustnej. Do zabiegów wykorzystano aparat VIOFOR JPS z aplikatorem eliptycznym i punktowym.
Przypadek:
Pacjent, lat 21, doznał uszkodzenia nerwu językowego podczas chirurgicznego usunięcia zęba 48. Z wywiadu podał, że bezpośrednio po zabiegu połowa języka oraz powierzchnia językowa wyrostka zębodołowego po stronie prawej wyłączone były z czucia, dotyku i smaku. Chory zgłosił się do poradni fizjoterapii około miesiąc po zabiegu. W tym czasie funkcje nerwu językowego nie uległy poprawie. Pacjent opisywał subiektywne odczucie ciała obcego w jamie ustnej, obrzęku oraz mrowienia powierzchni języka po stronie prawej. Terapia objęła 24 aplikacje, po dwie dziennie. Każdorazowo użyto aplikatora eliptycznego i punktowego. Po trzech dniach aplikacji pacjent zgłaszał wzmożone mrowienie języka po stronie porażonej. W tym czasie nie obserwowano reakcji na bodźce dotykowe lub bólowe. W badaniu po 20 aplikacji (10 dzień zabiegów) pacjent odczuwał dotyk i ból na końcu języka. Odczucie bólu i dotyku było jednak opóźnione w stosunku do zadanego bodźca. Po 24 aplikacji (12 dni zabiegowych) ból oraz dotyk odczuwany był na całej powierzchni języka. Pacjent uznał to za stan fizjologiczny i zdecydował się na zakończenie terapii.
