Podnoszenie dna zatoki szczękowej – zabieg Sinus Lift
Jest to zabieg, mający na celu zwiększenie ilości tkanki kostnej w tylnym odcinku szczęki, co odbywa się poprzez zredukowanie objętości zatoki szczękowej. Nierzadko, wskutek zaniku kości będącego naturalną konsekwencją utraty zęba (lub zębów) z powodu choroby próchnicowej, periodontopatii lub urazów, objętość pozostałej kości jest niewystarczająca do uzupełnienia braków zębowych za pomocą wszczepów śródkostnych (implantów). Niedobór kości w tylnych rejonach szczęki spowodowany jest też stale trwającym procesem pneumatyzacji kości.
Istnieje wiele metod przeprowadzenia zabiegu, jednak na szczególną uwagę zasługuje metoda z wykorzystaniem okienka bocznego oraz technika osteotomowa. Dobór odpowiedniej drogi dostępu do zatoki jest uwarunkowany ilością pozostałej kości, jak również planowaną ilością i pozycją wprowadzanych wszczepów.
W metodzie z wypreparowaniem okna bocznego jesteśmy w stanie uzyskać nawet do 10mm nowej, świeżo utkanej tkanki kostnej, jednak przed wprowadzeniem implantu, wymagane jest odczekanie około 6-9 miesięcy w celu uzyskania przebudowanej, uformowanej nowej kości zdolnej do przyjęcia wszczepu. Niekiedy istnieje możliwość jednoczasowej implantacji wraz z zabiegiem podniesienia dna zatoki przy korzystnych relacjach ilości własnej kości do kości nowo tworzonej po zabiegu podniesienia dna zatoki. Postępowanie takie pozwala przyspieszyć zakończenie leczenia o okres późniejszego oczekiwania na osteointegrację implantu.
W metodzie osteotomowej z kolei nie mamy możliwości regeneracji tak dużej ilości tkanki kostnej, jednak z racji uzyskania dostępu do zatoki szczękowej poprzez wypreparowane łoże implantu, zabieg jest mniej inwazyjny a także nieodłącznie wiąże się z możliwością jednoczasowej implantacji, co znacznie skraca czas leczenia.
Istnieje również tzw. metoda hydrodynamiczna podnoszenia dna zatoki szczękowej, wykorzystująca ciśnienie płynu wprowadzanego pod błonę śluzową zatoki do odwarstwienia jej.
W każdej z metod, po odwarstwieniu błony Schneidera (błony śluzowej wyścielającej ściany zatoki), w wytworzoną przestrzeń wprowadzany jest materiał kościozastępczy będący zrębem dla powstawania nowej tkanki kostnej.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
